غه‌زه‌ڵێ ده ڕووحوڵڵاه بانقڵاني هه‌ر ڕه‌نگ ك گوڵم وشكێ، ها سمكوو يه‌ێ فيلێ سه‌د ئه‌بره‌هه ها پووسم، بێ خووف ئه‌بابيلێ چۊ چووڵێي ئشكه‌فتێ، بێ‌ئاگر و بێ‌ڕێوار نه‌ي نۊر ڕه‌سوولێ هه‌س، نه‌ي پچ‌پچ جبريلێ ڕا كووچ م تا ئايم، هه‌فتا گله سه‌رمه‌نزڵ كوو ڕووسه‌م ده‌ستان و ڕووئين‌ته‌ن ئاشيلێ كفرينن و نافه‌رمان، ده‌م ئاگر و دڵ لافاو مووسا! ته نه‌كوت گووچان، دي ڕام ت نيه‌و نيلێ پينه‌يل ده‌س و پامان، نه‌قشن ده په‌ڕه‌ێ تێوڵ ده‌ێ تێوڵ سوو قوڵ دێ هه‌م دووزه‌ق و هه‌م قيلێ پاسخی به یک پرسش معمولا تکراری
(یادداشتی بر غزل قصیده ی ماندگار استاد ظاهر سارایی)
دوبه‌يتي كوردي
غه‌زه‌ڵێ ,ها ,تێوڵ ,نه‌ي ,هه‌م ,ڕووحوڵڵاه ,ڕووحوڵڵاه بانقڵاني ,نه‌كوت گووچان، ,ته نه‌كوت ,مووسا ته ,گووچان، دي
درباره این سایت